Polyfragmentatie
Er is helaas nog erg weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan naar polyfragmentatie, en al het onderzoek dat er is, is vanuit de tijd dat er gesproken werd over Multipele persoonlijkheidsstoornis.
Vroeger had men de opvatting dat polygefragmenteerde DIS sec betekende dat iemand meer dan 100 delen heeft. Deze informatie is inmiddels achterhaald. Al blijven polygefragmenteerde systemen, systemen met een groot aantal fragmenten. .
Enkele gemeenschappelijke kenmerken bij gepolyfragmenteerde systemen zijn:
- Langdurig trauma dat geïntegreerd was in het dagelijks leven
- Meerdere soorten trauma, gespreid of overlappend
- Eenvoudig splitsen van nieuwe delen en meerdere delen tegelijk splitsen
- Complexe en actieve innerlijke wereld
- Subsystemen, of alters binnen alters, en lagen binnen het systeem
- De fusie van fragmenten is gemakkelijker, en meestal per ongeluk
- Gebrek aan niet-dissociatieve coping-mechanismen
- Vaker co-bewustzijn
- Zoals al eerder vermeld definiëren sommige oudere bronnen polyfragmentatie als het hebben van meer dan 100 delen, maar dat is enigszins misleidend, aangezien er geen "minimum" is om gepolyfragmenteerd te zijn. Er is ook geen maximum: polygefragmenteerde systemen kunnen in totaal duizenden of tienduizenden alters hebben, waarvan er vele slapend of inactief kunnen zijn. Ook mensen met AGDS kunnen polygefragmenteerd zijn.
[Ervaringsverhaal van iemand met polygefragmenteerde DIS]
In mijn zoektocht naar wetenschappelijke onderbouwing van polygefragmenteerde DIS kwam ik niet verder dan 1 artikel uit 1988 aangaande MPS 😉. We zijn nog niet zo goed vertegenwoordigd. 😉. Dus besloot ik een ervaringsverhaal te schrijven met bekende speculaties rondom de definitie van polyfragmentatie. Er zijn door gebrek aan consensus namelijk geen harde regels wanneer we spreken over polygefragmenteerde DIS/AGDS. In principe wordt hiervan gesproken als een DIS/AGDS systeem veel delen en subsystemen bevat. Hiervoor is geen duidelijke ondergrens en heeft vaak meer te maken met de opbouw van het systeem en of er sprake is van subsystemen (aparte groepjes delen binnen het systeem). DIS/AGDS systemen met meer dan 60 delen kunnen bijvoorbeeld beschouwd worden als polygefragmenteerde systemen. Ook kunnen polygefragmenteerde systemen meer last hebben van extra veel fragmenten naast de volledig ontwikkelde delen. Fragmenten zijn ''delen'' die bijvoorbeeld 1 emotie of ervaring vasthouden maar niet uitgegroeid zijn tot eigen 'persoon'. Mijn leven met polygefragmenteerde DIS kenmerkt zich er vooral aan dat er bijna standaard meerdere delen tegelijkertijd actief zijn waardoor ik mijzelf een wandelende tegenstrijdigheid kan voelen. Verder zijn er veel subsystemen in mijn/ons DIS systeem waardoor ik mijn delen vaak moet opdelen in categorieën en hun functie als groepje in plaats van aparte delen omdat ik/we anders het volledige overzicht kwijtraken door de hoeveelheid die nogal desoriënterend kan werken (Trauma & Dissociatie, 2022).