Polyfragmentatie

Er is helaas nog erg weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan naar polyfragmentatie, en al het onderzoek dat er is, is vanuit de tijd dat er gesproken werd over Multipele persoonlijkheidsstoornis. 

Vroeger had men de opvatting dat polygefragmenteerde DIS sec betekende dat iemand meer dan 100 delen heeft. Deze informatie is inmiddels achterhaald. Al blijven polygefragmenteerde systemen, systemen met een groot aantal fragmenten. . 
Enkele gemeenschappelijke kenmerken bij gepolyfragmenteerde systemen zijn:
- Langdurig trauma dat geïntegreerd was in het dagelijks leven
- Meerdere soorten trauma, gespreid of overlappend
- Eenvoudig splitsen van nieuwe delen en meerdere delen tegelijk splitsen
- Complexe en actieve innerlijke wereld
- Subsystemen, of alters binnen alters, en lagen binnen het systeem
- De fusie van fragmenten is gemakkelijker, en meestal per ongeluk
- Gebrek aan niet-dissociatieve coping-mechanismen
- Vaker co-bewustzijn
- Zoals al eerder vermeld definiëren sommige oudere bronnen polyfragmentatie als het hebben van meer dan 100 delen, maar dat is enigszins misleidend, aangezien er geen "minimum" is om gepolyfragmenteerd te zijn. Er is ook geen maximum: polygefragmenteerde systemen kunnen in totaal duizenden of tienduizenden alters hebben, waarvan er vele slapend of inactief kunnen zijn. Ook mensen met AGDS kunnen polygefragmenteerd zijn.